Simru Kitabı Sözleri

Kahraman Tazeoğlu’nun son kitabı “Simru” piyasaya çıkar çıkma kitap içerisindeki harika sözlerde internette dolaşmaya başladı. Manidar sözleri sizin için derledik ve yazımızda paylaştık. Sizlerde Simru kitabı içerisinde geçen harika sözleri bu yazımıza yorum olarak ekleyebilirsiniz.

SİMRU – KAHRAMAN TAZEOĞLU KİTAP SÖZLERİ

Hala geçmişte yaşıyorsan geçmiş hala geçmemiş demektir.

Hala sevebiliyor insan, kalbi hiç kırılmamış gibi…

Doğru bir ayrılık yanlış bir birliktelikten daha doğrudur…

Bir bedende tutularak aşık olunuyorsa, daha güzel bir beden bir öncekini çöpe yollar.

Sen bir insanı insanlığı için sevdin mi hiç ?

Bazen bir yara öldürmez belki, ama bütün bir hayatı elinden alır.

Kiminle olursan ol kimsesiz kalmaktır yalnızlık.

Aşk, karşındakinin eksiklerini görmezden geliyorsa değil onları kabul ediyorsa aşktır.

Kaybedecek bir aydınlığın yoksa karanlıktan da korkmazsın.

Kaybettiğimiz halde bir gün döneceğine inandığımız insanlar vardır. Ansızın kalbimize misafir oluveren ve hiç ummadığımız bir anda içimizden çıkıp giden… İşte bu yüzden sevmek bize kaybetmeyi de öğretir. Bizi yolcu etmiş olmasak bile onlar bizim gidenlerimizdir.

Ölümden daha güçlü olan şey bize ölümü göze aldıran şeydir. Canından daha kıymetli olan canın kendisi için feda edildiği şeydir.

Kendi iç sesini dinliyorsan yalnız, kendine cevaplar veriyorsan yapayalnızsındır.

Bazı insanlar aşkı yaşamak için değil, harcamak için arıyor.

Aldattığın için değil,kimseyi aldatmaman gerektiğini öğrenmen için seni terk ediyorum.

Yanılgım ona varlığımı sunmak değil, onda var olduğumu sanmaktı.

Yalnızlık tek başına kullanılır ama bunu bize boş kalabalıklar sunar. Çoğumuz yalnızlığı yanlış yorumluyor. Geceleri yan odadan gelen seslerin seni korkutması değil, umutlandırmasıdır yalnızlık.

Uzağındayken gözünde büyüttüğün,gözünün önündeyken küçülüyor..

Sakın ola ki birini elde etmek için derinden yaşamadığınız duyguları derinmiş gibi göstermeye çalışıp aşkı basitleştirmeyin.

Son olmaması için dualarla sakladığım sarılışlarımı, son olduğunu bildiğim bir sarılışla kirletemezdim.

Sabahattin Ali’nin dediği gibi, dümdüz yolda yürürken ayağımız bir şeye takılır hani. Dönüp, ayağımızı acıtan şeye nedir diye bakarız önce…Bilmek,acıdan daha mühimdir bazen.

Yine de kendi mutluluğunu yanında taşımalı insan. Başkalarından medet ummadan… Belki bir gün başkasına da lazım olur.